Iam solitos poscunt cursus populusque paterque,

cum me sollicita proles Neptunia voce

invocat Hippomenes 'Cytherea,' que 'conprecor, ausis

adsit' ait 'nostris et quos dedit, adiuvet ignes.'

detulit aura preces ad me non invida blandas:

motaque sum, fateor, nec opis mora longa dabatur.

est ager, indigenae Tamasenum nomine dicunt,

telluris Cypriae pars optima, quem mihi prisci     

sacravere senes templisque accedere dotem

hanc iussere meis; medio nitet arbor in arvo,

fulva comas, fulvo ramis crepitantibus auro:

hinc tria forte mea veniens decerpta ferebam

aurea poma manu nullique videnda nisi ipsi     

Hippomenen adii docuique, quis usus in illis.

signa tubae dederant, cum carcere pronus uterque

emicat et summam celeri pede libat harenam:

posse putes illos sicco freta radere passu

et segetis canae stantes percurrere aristas.     

adiciunt animos iuveni clamorque favorque

verbaque dicentum 'nunc, nunc incumbere tempus!

Hippomene, propera! nunc viribus utere totis!

pelle moram: vinces!' dubium, Megareius heros

gaudeat an virgo magis his Schoeneia dictis.      

o quotiens, cum iam posset transire, morata est

spectatosque diu vultus invita reliquit!

aridus e lasso veniebat anhelitus ore,

metaque erat longe: tum denique de tribus unum

fetibus arboreis proles Neptunia misit.    

obstipuit virgo nitidique cupidine pomi

declinat cursus aurumque volubile tollit;

praeterit Hippomenes: resonant spectacula plausu.

illa moram celeri cessataque tempora cursu

corrigit atque iterum iuvenem post terga relinquit:   

et rursus pomi iactu remorata secundi

consequitur transitque virum. pars ultima cursus

restabat;* 'nunc' inquit 'ades, dea muneris auctor!'

inque latus campi, quo tardius illa rediret,

iecit ab obliquo nitidum iuvenaliter aurum.   

an peteret, virgo visa est dubitare: coegi

tollere et adieci sublato pondera malo

inpediique oneris pariter gravitate moraque,

neve meus sermo cursu sit tardior ipso,

praeterita est virgo: duxit sua praemia victor.

* -- The only textual discrepancy between R.J. Tarrant's OCT and that commonly found online at sites such as www.thelatinlibrary.com is the punctuation after "restabat". Tarrant belives it is a semicolon while the some other texts use a period instead.